ผลของดนตรีบำบัดต่อปฏิกิริยาตอบสนองและภาวะซึมเศร้าในผู้สูงอายุ
No Thumbnail Available
Date
2018
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
มหาวิทยาลัยพะเยา
Abstract
การวิจัยนี้เป็นการศึกษาผลของดนตรีบำบัดต่อปฏิกิริยาตอบสนอง และภาวะซึมเศร้าในผู้สูงอายุ โดยทำการศึกษาในผู้สูงอายุจังหวัดพะเยา ทั้งเพศหญิงและเพศชาย อายุระหว่าง 60-80 ปี จำนวน 24 คน แบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม โดยการสุ่มแบบชั้นภูมิ กลุ่มละ 12 คน คือ กลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลอง โดยทั้งสองกลุ่มได้รับการประเมินภาวะซึมเศร้าโดยใช้แบบประเมินภาวะซึมเศร้าในผู้สูงอายุ (Thai Geriatric Depression Scale: TGDS-30) การทดสอบปฏิกิริยาการตอบสนองต่อแสงและการทดสอบ Ruler drop test โดยแบ่งการศึกษาออกเป็น 2 ช่วง คือ ช่วงก่อนทดสอบ (Pre-test) และช่วงหลังทดสอบ (Post-test) อาสาสมัครกลุ่มควบคุมจะไม่ได้รับโปรแกรมดนตรีบำบัดและให้ทำกิจวัตรประจำวันของตัวเองตามปกติ ในขณะที่อาสาสมัครในกลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมดนตรีบำบัด โดยฟังดนตรีเป็นเวลา 40 นาที ก่อนเวลาเข้านอน 1 ชั่วโมง จำนวน 4 วันต่อสัปดาห์ เป็นระยะเวลา 2 สัปดาห์ จากนั้นนำผลที่ได้มาวิเคราะห์ทางสถิติโดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูป SPSS ผลการศึกษาพบว่า การประเมินภาวะซึมเศร้า TGDS-30 ในกลุ่มควบคุม ไม่มีความแตกต่างกัน ในช่วงก่อนทดสอบและหลังทดสอบ (p> 0.05) เช่นเดียวกับกลุ่มทดลองที่ ไม่มีความแตกต่างกัน (p > 0.05) แต่คะแนนช่วงหลังทดสอบมีแนวโน้มลดลงเมื่อเทียบกับคะแนนก่อนทดสอบ และการทดสอบปฏิกิริยาตอบสนอง พบว่า ภายหลังได้รับโปรแกรมดนตรีบำบัด กลุ่มทดลองมีระยะเวลาปฏิกิริยาตอบสนองของการทดสอบปฏิกิริยาตอบสนองต่อแสงลดลงอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับช่วงก่อนทดสอบ และเมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุมระยะเวลาปฏิกิริยาการตอบสนองของการทดสอบปฏิกิริยาตอบสนองต่อแสง และการทดสอบ Ruler drop test ลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.05) การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าดนตรีบำบัด มีแนวโน้มทำให้ภาวะซึมเศร้าลดลงและมีผลทำให้ปฏิกิริยาการตอบสนองในผู้สูงอายุดีขึ้น
Description
The purpose of experiment was to investigate the effects of music therapy on reaction time and depression in older adults. Twenty four female and male volunteers between 60-80 years of age were recruited in the study and randomly by using stratified random sampling divided to control group (n=12) and experimental group (n=12). Both of groups were evaluated depression by Thai Geriatric Depression Scale (TGDS-30) and they were measured reaction time and ruler drop test. In the study were recruited to pre-test and post-test. The control groups was not provided music therapy programs and living daily routines whereas the experimental group was provided music therapy programs that listened music for 40 minutes before slept 1 hour, 4 days/week for 2 weeks. All data were analyzed using SPSS program. The result showed that the control group had no significantly differences the score of TGDS-30 in pre-test and post-test (p > 0.05). The experimental group had no significantly differences the score of TGDS-30 in pre-test and post-test (p > 0.05) but the TGDS-30 score in post-test had tended to decreased when compared with pre-test. In experimental group, the result of reaction time measurement showed that light reaction time test decreased significantly (p < 0.05) when compared with pre-test and light reaction time test and ruler drop test decreased significantly (p < 0:05) when compared with the control group in post-test. This study showed that music therapy was tended to decreased depression and improved reaction time in older adults.
Keywords
ดนตรีบำบัด, ปฏิกิริยาตอบสนอง, ผู้สูงอายุ, ภาวะซึมเศร้า, Music therapy, Reaction time, Older adults, Depression
Citation
กมลชนก ด้วงพรม, ชนกนาถ สุวรรณติวงค์ และญาดา เกียรติรเมศ. (2561). ผลของดนตรีบำบัดต่อปฏิกิริยาตอบสนองและภาวะซึมเศร้าในผู้สูงอายุ. [ปริญญานิพนธ์บัณฑิตไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยพะเยา. ฐานข้อมูลคลังปัญญาดิจิทัล มหาวิทยาลัยพะเยา (UP Digital Collections: UPDC).